Het is altijd weer moeilijk een keuze te maken over de te lopen wandeltocht op zaterdag en na veel wikken en wegen rolt dus Leerdam uit de bus. In de loop der jaren ben ik inmiddels overal al geweest en nu ik ben teruggevallen op de kortere afstanden kies ik vaak voor dicht bij huis. Dus binnen het half uur staan we netjes voor de achterdeur het Patrimonium geparkeerd. Heine wil vandaag niet meer lopen dan 10 km en ik sluit mij bij hem aan, want na het ingrijpende onderzoek van afgelopen woensdag voel ik mij nog niet fit. In het startlokaal ontmoet ik nog een paar bekende wandelaars, alvorens wij de deur uitgaan om het karwei te beginnen. Buiten gekomen, lopen we de voor mij althans bekende route in de richting van de Zuid-Hollandweg. Vaker reeds heb ik hier mijn voetstappen gezet. Ook Heine zegt dat hij hier eerder met mij geweest is. Het is een wat somber weer. Een dichtbewolkte lucht, neigend naar regen. De wind is voelbaar, maar niet echt hinderlijk uit een westelijke richting. Het opzoeken van de pijlen laat ik aan Heine over en dat doet hij met overdreven nauwkeurigheid. Vèr voor er een koerswijziging in aantocht is, staat hij reeds met zijn arm te zwaaien om het mij te duiden. Verkeerd lopen is er bij hem niet bij. Omdat de grotere afstanden al eerder van start zijn gegaan, zijn de passanten gering. Slechts een enkeling haalt ons in en bij het passeren worden een paar woorden gesproken. Heine weet normaliter zijn mondje wel te roeren, maar vandaag is hij opmerkelijk stil. Na een kilometer of vier komen we bij de Farm Grill en gaan er binnen om even wat te drinken. Aan rusten is eigenlijk nog geen behoefte, maar nu de gelegenheid zich voordoet, moeten we er ook gebruik van maken. Heine moppert nog over de prijs, maar voor de rest zitten we er lekker. Een medewandelaarster doet uit de doeken dat zij al 81 jaar is, maar als ik prijs geef dat ik er al bijna 83 ben, gaat zij er verder niet over door. En als de thee voldoende is afgekoeld en opgedronken is, trekken we verder. Op de terugweg beleven we geen bijzonderheden. Het weer blijft hetzelfde, alleen is de wind nu meest van achteren. Af en toe neem ik een foto om thuis te tonen. Heine komt iets los en wijst mij op bijzonderheden in het landschap en de bewoning van de inboorlingen. Verder is goed te zien dat de lente nabij is. Sommige struiken staan al volop in bloei en ook de narcissen zijn goed vertegenwoordigd. En zo gaat de tocht verder. En als we de Tiendweg achter ons hebben gelaten en terug zijn in de Jeekelstraat bij het Patrimonium, kunnen we met een tevreden gevoel terugkijken op een geslaagde wandeling. Mijn darmen heb ik in toom kunnen houden en dat heeft er zeker aan bijgedragen. Het is nog maar amper elf uur als we ons afmelden. Quirinus. |