We gingen dit keer in Heerjansdam beginnen
Met de bus zijn we er heen gegaan
Wacht, het schiet mij nu te binnen
Dat we het eerder zo hebben gedaan




Vooral Heine vindt zoiets prachtig
Met de bus, het veer of de trein
En het is dan ook wel machtig
Met een kaartje brengen ze je waar je wilt zijn




Van prijzen heeft hij geen sjoege
Dat gaat aan hem voorbij
Hij kent alleen het genoegen
De rest laat hij over aan mij




We beginnen met een stuk langs het Waaltje
Een wat donker in het bos verscholen pad
Het is misschien niet een nachtegaaltje
Maar andere vogels hoor je hier zat




Oog in oog met een paar mooie meiden
Glimmend nat, zo uit de Waal vandaan
Bibberend stonden ze kou te lijden
Ze hebben gauw een badlaken omgedaan




Vrolijk kletsend zijn we verder gelopen
Wezen elkander mooie dingen aan
Slakken die over de weg kropen
Heine vroeg hoe ver we zouden gaan




Het Buitenland met bramenstruiken
De Develsluis en Lindtsedijk
Huizen geblindeerd met luiken
Tegen ongewenste binnenkijk


De Hoge Nesse, hebben we links laten liggen
Het gras was daar echt kleddernat
Dat is meer iets voor biggen
Natte voeten hebben we al genoeg gehad




Mooie huizen, net kastelen
Langs de Devel, wat een pracht
Wat ontbreekt zijn de kantelen
Die had je eigenlijk hier verwacht




Na dertien kilometers thuis gekomen
Heine glunderde van kop tot teen
Hij was geweldig ingenomen
En hij natuurlijk niet alleen




Op zaterdag deden we weer een tochtje
's Morgens vroeg gingen we op pad
Verkenden eens een ander bochtje
De straten waren glimmend nat




Af en toe viel er een spatje
Heine keek bezorgd omhoog
Ik zei : “Je bent toch geen watje,
Nog even en het is weer droog”




In het Develbos kregen we natte voeten
De dauw en regen afgelopen nacht
We wilden erdoor, had niet gemoeten
Maar we hadden het niet verwacht




Smalle paadjes, lange grassen
Ik ging voor, Heine achter mij aan
Waarbij hij goed op moest passen
Dat hij niet op mijn hielen ging staan










Overal wilde bloemen
Het lijkt of ze zijn gezaaid
De namen kan ik niet noemen
Maar ze hebben het bos verfraaid




Steekmuggen, hele zwermen
Vielen een oudere dame aan
Zwaaide met haar armen en maar kermen
Dat de beesten weg moeten gaan




Honden gingen in en uit het water
Druppels vlogen in het rond
Waarvan ik bedacht, maar later
Dat vieze vocht is toch niet gezond




We klommen de trap naar boven
Liepen over het Kijfhoekviaduct
Je kunt het wel of niet geloven
Het is zonder vallen gelukt




Aan de andere kant naar beneden
En toen door Bakestein
Het is goed dat er treinen reden
Want het kan daar erg rustig zijn




Heine was vandaag goed te spreken
En erg opgetogen over de tocht
Trouwens toch de laatste weken
Omdat hij kilometers schrijven mocht




De Jeroen Boschlaan, langs de spoordijk
Trokken we nog samen overheen
Bij de fietstunnel zeiden we : “Tot kijk”
En liepen naar huis, maar alleen










Veilig zijn we thuis aangekomen
Lekker moe, maar ook voldaan
Ik heb een warme douche genomen
Daarmee is het vuil van mij afgegaan




Echt een dag om op terug te kijken
Uiteindelijk werd het nog mooi weer
Liepen door diverse wijken
De rest vertel ik een andere keer




          Quirinus






 (Sorry, het lukt mij nog steeds niet om er foto's bij te plaatsen)

​Heine belt in de vroege morgen
'Gaan we, Pa, of gaan we niet''
Hij maakt zich ernstig zorgen
Want het regent dat het giet




Geruststellend weet ik hem te overtuigen
De regen is slechts van korte duur
We kunnen alvast gaan juichen
Het is droog binnen het uur




Slechts beschermt met een jasje
Veel stelt het niet voor
En met een ingetogen pasje
Ga ik er rustig door




Mensen kom ik niet tegen
Maar slakken bij de vleet
Die houden wel van regen
Dat glijdt beter zo je weet




Met paraplu opgestoken
Komt Heine naar buiten toe
Hij kletst onafgebroken
Hij is fris, nog lang niet moe




Wij wandelen in oostelijke richting
Naar Hendrik Ido Ambacht zogezegd
De regen brengt ons geen verlichting
Dat is voor ons niet weggelegd




Met wat gemiezer is het begonnen
Maar allengs werd het meer
Hoe krijgen ze het verzonnen
Het is echt takken-, hondenweer


Het Sophiapark stil, nat en verlaten
In één ruk lopen we er doorheen
En Heine blijft alsmaar praten
Daarmee houdt hij mij op de been




Bij de uitkijktoren onder de dijk gekomen
En rechtsaf richting Zwijndrecht gegaan
Hebben wel even de tijd genomen
Om een poosje boven op de toren te staan




Het Noordpark in de route opgenomen
En daar de waterkant opgezocht
En daar is de zon alsnog gekomen
En die blijft tot het einde van de tocht




Alles is hier kleddernat van de regen
Ook de hond die tegen mij opsprong
Het komt mij niet zo goed gelegen
Maar het beest is speels en nog jong




Na een pauze om wat te drinken
Zijn we gewoon weer verder gegaan
Dampende kleding gaat stinken
Maar daar doe je niet wat aan




Bij het station is Heine naar rechts gegaan
En ik naar links voor het laatste stuk
De wandeling is hiermee afgedaan
De zon schijnt volop, wat een geluk




Na drie uren stap ik over de drempel
En heb zo'n twaalf kilometers gestapt
Ik ben tevreden en denk warempel
Ondanks de regen heb ik dat mooi gelapt


                    Quirinus