Aan Heine is de keus wat te gaan doen uit de drie mogelijkheden die ik hem voorhoud. Het is of Vught, of Steenbergen of we blijven op Zwijndrecht en doen een rondje om de kerk en zien wel wat het gaat worden. Heine kiest voor het laatste, dus gaan we net even vóór half negen de deur uit en de heersende kou tegemoet. Heine is er goed tegen aangekleed, zelfs inclusief zijn bontmuts. Het plan is om daar verder te gaan waar we enkele weken geleden gestopt zijn op de Onderdijkserijweg tegenover Kubiek, een wijkcentrum voor deze buurt. Dus de 600 meter lopen we dwars over het winkelcentrum en zetten koers richting het centrum als we het kleine trappetje zijn opgegaan. Het is bitterkoud, tenminste zo laat het zich aanzien. Het gras en de bermen zijn witberijpt en de wind voelt poolachtig aan. Zoals gezegd heeft Heine er zich tegen bewapend, maar ik voel het tot op mijn botten. We hebben enige beschutting van het stoere dijklichaam van de Lindtsedijk en dat scheelt een slok op een borrel. En even verderop laten we het fietspad voor wat het is en lopen verder in de luwte van de oude huisjes. Maar dan zijn we al enige markante punten als de 'blauwe brug' en 'het Hof' gepasseerd. Elke Zwijndrechtse man of vrouw heeft hier op de een of andere manier wel een herinnering aan. Ook het 'kabouterhuisje' ligt nog steeds verscholen in het groen en roept herinneringen op aan onze fietstripjes langs deze dijk op zomeravonden. Intussen lopen we stevig door om maar zo min mogelijk van de kou te voelen. Links van ons ligt de wijk Meerdervoort, ooit een zelfstandige gemeente, waar de arbeiders van Unilever en andere grote tot de verbeelding sprekende bedrijven woonden. Inmiddels zijn deze industriegiganten grotendeels naar elders verhuisd en hebben zich anderen in Meerdervoort gevestigd. Heine houdt zijn lippen stijf op elkaar en ik probeer om de enkele hondenbezitsters tot een gesprek te verleiden. Zonder succes overigens. We zijn intussen zo ver gekomen dat we de Drechttunnel onder ons hebben gehad en dat we het verkeer over de Brugweg, wat eens de Rijksweg was, over ons heen hebben zien gaan. Bij de rotonde naar de Ringdijk wemelt het van mensen in opvallend gele jasjes die auto's aanhouden en een bepaalde kant insturen afhankelijk van hun bestemming. Ik wil er het mijne van weten en loop ernaar toe om het te vragen. Wat blijkt is dat het te maken heeft met de intocht van de Goedheiligman op het Veerplein. Met dit feit heb ik geen rekening gehouden en ik vraag dan ook of ik gewoon mag passeren zonder de Sint en zijn gevolg tegen het lijf te lopen. Maar dat was geen bezwaar als ik maar opschoot. Toch kan ik het niet laten om op de Maasboulevard een gesprek aan te knopen met een oudere dame die het zwerfvuil ter plekke aan het opruimen is. Ze heeft er speciaal zo'n knijper voor aangeschaft. Het gesprek begint met enkele goedkeurende woorden van mij over haar burgergehoorzaamheid, waarna zij als een stuk doorrateld over de verloedering van Zwijndrecht en haar buurt. Het is moeilijk om haar woordenstroom te stoppen en als ik het woord Sinterklaas laat vallen, begint zij opnieuw, maar nu over de discussie of Zwarte Piet zwart moet zijn of een andere kleur moet krijgen. Heine staat er met de handen diep in zijn zakken een beetje ongemakkelijk bij en wil het liefst doorlopen, maar zolang ik blijf staan, kan hij niet anders. Uiteindelijk geeft de dame zich gewonnen en gaat haar eigen weg. Bij het Veerplein is inderdaad de boel afgezet met dranghekken, maar het kost ons geen enkele moeite om tussen deze barrières door te glippen en na de Zomerlust het Maaspad op te gaan. Op dit door wandelaars geliefde pad, waar kunst in allerlei vormen staat uitgestald, kom ik in gesprek met zo'n wandelfanaat. Hij ziet mij foto's maken en zegt dat deze kunst wat hem betreft gestolen mag worden. Ik gun ieder graag zijn eigen mening en ga er verder dan ook niet op in, maar ergens moet ik hem gelijk geven, want het meeste tentoongestelde is niet meer dan 'oud roest'. Bij het Balkenpad lokt een nieuw avontuur. Al vaker heb ik de neiging gehad om deze dwarsstraat eens te verkennen, maar tot nog toe is er nooit iets van gekomen. Heine volgt mij als een trouwe viervoeter en kijkt niet eens verbaasd op. Na dit rondje komen we weer terug op het eerder genoemde Maaspad met het Beeldenpark. Nadat we alles in het langslopen bekeken hebben, verlaten we het Noordpark, steken de Ringdijk over en lopen een stukje de van Schaijkstraat in om vervolgens weer terug te keren naar de Onderdijkserijweg, want het wordt tijd om het rondje af te sluiten. De bedoeling was om eens te kijken of het interessant genoeg was om er een SOP-tocht van 'Mooi Zwijndrecht' van te maken. Voor we bij de Rotterdamscheweg rechtsaf kunnen gaan, is er weer de drukte van de Sinterklaas intocht. Auto's staan her en der geparkeerd en kinderen lopen verkleed zonder acht te slaan op het verkeer de straat over om maar zo dichtbij mogelijk bij de Sint te komen. Heine mompelt ook nog zo iets van zullen we even gaan kijken, maar van mij hoeft het niet meer. Ik heb het vaak genoeg meegemaakt. We lopen de drukte uit en bij de Laurensvliet gekomen, gaan we linksaf en vervolgens bij de Grote Beerstraat weer naar rechts. De bedoeling is om in Xiejezo even tot rust te komen en wat drinken te halen. Het anders zo gastvrije buurtcentrum is nu voor ons gesloten. De kinderbijbelclub heeft de zaal afgehuurd en de bar is niet bezet. We worden niet weggestuurd, maar vriendelijk verzocht om zo ver mogelijk van de kinderen even te gaan zitten en dan zo gauw als kan het centrum te verlaten. En dat alles op een beleefde toon. Er zit voor ons niet veel anders op om gehoor te geven aan dit verzoek en ons verder vertier thuis te gaan zoeken. Via een kleine omweg komen we voor het huis en vinden de deur gesloten. Even een loopje naar het winkelcentrum om daar Ma op te speuren en gezamenlijk terug te gaan voor een warme dronk. Wij hebben weer een mooie dag gehad en hebben ondanks de kou nog van een zonnetje mogen genieten. Maar of het deze route wordt, moeten we nog afwachten. Er zijn nog genoeg andere mogelijkheden. We zullen zien. Quirinus. |