Precies volgens de dienstregeling stoppen we om 08.23 in Rijsoord uit de bus voor weer een verkenning van mijn SOP-route. De vorige keer was de eerste helft van het parkoers aan de beurt en vandaag het vervolg van de rondwandeling. Eerder heb ik al opgemerkt dat ik nog niet tevreden was met de route door het park in Hendrik Ido Ambacht. Daar moet nog wat aan gesleuteld worden. Vandaag is daar een mooie gelegenheid voor. Een prachtige weersverwachting en ik heb Heine als mijn maatje om tegenaan te praten. Eenmaal met beide benen op straat en met een ingestelde GPS om de afstand vast te leggen, lopen we het paadje langs de Waal in. Het stuk van de voetbalkantine naar hier slaan we voor het gemak maar even over, dat plakken we er later wel aan. De vissers zitten allemaal op eendere zitjes op gelijke afstanden van elkaar naar de dobbers te turen. Mijn vrolijke 'goedemorgen' wordt slechts door een enkeling spontaan beantwoord. De meesten doen er het zwijgen toe of brommen maar wat.Uit ervaring weet ik dat vissers niet erg spraakzaam zijn, dus ik doe verder ook geen moeite om een gesprek aan te knopen. Trouwens ik heb al genoeg aan Heine, die honderduit praat over zijn vakantie die hij net achter de rug heeft. Intussen stappen we met een regelmatige pas in de richting van de Sandelingen-Ambacht en op de Achterambachtseweg, komt er een discussie met Heine op gang over het links, dan wel rechts lopen van wandelaars. Ik houd het op rechts, zoals we bij de SOP gewend zijn, maar Heine zegt dat hij geleerd heeft dat je links moet houden. Tegen het tegemoet komende verkeer in. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen, maar daar komen we niet aan toe, omdat we het Hoogenbergpad ingaan en vervolgens de weide intrekken. Hier zijn weer andere zaken die onze aandacht vragen. Allereerst natuurlijk de koeienvlaaien om niet in te trappen en ten tweede de zorg om de hekken, vier in totaal, goed te sluiten. In één der weiden liggen de koeien herkauwend het ontbijt te verwerken en Heine, gek op beesten, probeert er een te aaien. De koe is er kennelijk niet van gediend, komt overeind en torent dan levensgroot boven Heine uit. Vlug komt hij achter mij aan en sluit zorgvuldig het volgende hek. Na dit incident uit hij zijn affectie voor dieren meer op afstand, behalve van hondjes, daar kan hij niet afblijven, met het gevolg dat hij er later enkele blaffend achter zich aankrijgt. De eigenaresse blaft zo mogelijk nog harder. Met 'doorlopen, doorlopen' tracht zij Heine weg van haar hondjes te krijgen, terwijl Heine denkt dat het voor de beestjes bedoelt is en juist blijft staan. Deze gebeurtenissen doen mij de route enigszins vergeten en we komen dan ook niet helemaal volgens plan te vroeg op de Antoniuslaan uit. Daar moet ik een volgende keer nog maar eens extra aandacht aan besteden. Ook het Burgemeester Baxpark vraagt nog wat meer aandacht. Er zijn genoeg mooie paden, maar zoek de beste er maar eens uit om ook nog goed uit te komen. Het lukt wel, er is nog tijd. Verder zonder problemen belanden we in het Perenlaantje. Hier gaan we even zitten om ons wat rust te gunnen en wat te drinken, want de zon laat zich aardig gelden. Halverwege is een fotograaf bezig foto's aan het schieten van een model. De omgeving hier leent zich daar goed voor. De peertjes groeien al en zijn tussen het blad goed te onderscheiden. Het is afwachten of we er in september nog wat van meekrijgen. Mogelijk dat we hier in de buurt een tweede wagenrust kunnen houden. Even verderop lopen we op de Onderdijkserijweg Zwijndrecht weer binnen en weer verder steken we over naar het Noordpark, waar ook het Beeldenpark is gerealiseerd. Kunst in steen en vooral metaal in alle vormen en maten. Ondanks de verklarende tekst op de bordjes erbij is het mij niet helemaal duidelijk wat ermee bedoeld wordt. Ik heb meer op met het beeld dat de overkant van de rivier te bieden heeft. Een beeld uit de geschiedenis van de oudste Hollandse stad, Dordrecht. Het zonlicht schittert in de ramen en zet alles in gouden gloed. Heine heeft meer oog voor een groot cruiseschip dat nabij het Grote Hoofd gemeerd ligt. Tegen de stroom opboksend met behulp van een hulpmotor vaart de 'Zeldenrust' uit Krimpen aan de Lek. Een motorschip beladen met containers voor de Rotterdamse haven overtreft het zeiljammer in snelheid en stoomt het dan ook voorbij. Telkens weer is het een belevenis om hier te lopen. Het Veerplein begint ook tot leven te komen. De terrasjes worden klaargemaakt voor het zonminnende publiek en de winkeliers hebben uitnodigend de deuren wijd openstaan. Het is inmiddels bijna elf uur en Zwijndrecht komt tot leven. Op de Rotterdamseweg is dit nog niet te merken, de voorheen belangrijkste verbindingsweg tussen Dordrecht en Rotterdam ligt er verlaten bij. Een man op de fiets bekijkt ons vanonder zijn pet en begint spontaan te zingen van 'de paden op, de lanen in'. Ik, met mijn oranje petje, ben dan ook goed herkenbaar als wandelaar. En Heine niet minder met zijn pet diep over zijn oren getrokken. Op de Laurensvliet bij de Burgemeester Jansenlaan verlaat Heine mij en gaat linksaf naar huis. De laatste tweehonderd meter loop ik in mijn eentje en overdenk dat het weer een goed bestede dag is geweest en dat ik weer enkele verbeteringen heb kunnen aanbrengen aan mijn tocht. Het wordt nog eens wat. Quirinus |