Het is niet om mezelf te controleren, maar om er zeker van te zijn dat er zich geen obstakels voordoen op de route die we gaan lopen. Dat het een mooie route is, is geen twijfel over. Door meerderen is dit reeds bevestigd. En..... we moeten ook in beweging blijven, anders roesten we vast. Voor Heine is het ook goed om zo nu en dan een stukje te lopen. Hij is bij Drechtwerkgroen wel aan het werk, maar dat zijn andere bewegingen. Conditie bouw je er niet mee op. Dus ligt het voor de hand om Heine erbij te betrekken. Om acht uur spreken we af om bij Xiejezo te beginnen, want als het enigszins kan, wil ik de grootste hitte van de dag vermijden. Het is allemaal voor het goede doel, maar een zonnesteek hoeft toch ook weer niet. Het gebeurt haast nooit, maar vandaag wel. Heine verslaapt zich, maar hij presteert het om slechts vijf minuten te laat te zijn. Weliswaar ongewassen en met een slaperig hoofd, maar wij kunnen op pad. We zoeken onze weg tussen fietsjes en ander speelgoed door kinderen haastig achtergelaten en door de ouders niet opgeruimd. En niet op slot. Zoiets kan hier waarschijnlijk nog. Een hechte buurtgemeenschap van mensen die elkaar vertrouwen en op elkaars spullen letten. In de Jupiterstraat komt ook Heine tot leven als hij ziet dat het schoffelwerk van zijn collega's niet het gewenste resultaat heeft opgeleverd. Het heermoes, kleefkruid en andere ongewenste planten in borders en boomspiegels groeit ondanks de droogte van de afgelopen tijd welig. Daar is geen schoffelen tegen. Heine geeft hoog op over het werk dat hij en zijn ploegmaten leveren, maar als hij merkt dat ik niet echt luister, gaat hij over op een ander onderwerp, de barbecue die hem te wachten staat en waarvan hij één der initiatiefnemers is. Veel weggebruikers komen we niet tegen, slechts een enkele fietser op weg naar een bijbaan en turend op het schermpje van de zijn telefoon. Onderweg naar het zebrapad bij de Pietermankerk ligt het voet- en fietspad open en mag je er officieel niet langs, maar er is niemand aanwezig en die paar meter zal niemand iets van merken. Mocht het lang open blijven, kunnen we altijd eerder oversteken en hebben we er geen hinder van. Maar het is goed om te weten dat het kan gebeuren. Ook aan de andere kant van de weg zijn ze bezig of het is slechts voor opslag en is het op vrijdagmiddag bij einde werktijd blijven liggen. De tijd zal het leren en we zullen zien. In het park ontmoeten we op zaterdagmorgen de gebruikelijke hondenbaasjes in plaats van vrouwtjes. Zin in een praatje hebben ze niet, want mogelijk kunnen ze nog een uurtje achter Kaap Kont als het hondje zijn behoefte heeft gedaan. Ook het Develbos en de Develoever leveren geen problemen op. Heine komt steeds beter in stemming en denkt alweer over de volgende week als we in Apeldoorn bivakkeren voor de Vierdaagse aldaar. Hij ziet zichzelf weer helemaal in het hotel zitten en op zijn wenken bediend worden. Het stukje van 20 km per dag dat hij moet lopen, neemt hij op de koop toe. Inmiddels is de zon over zijn startproblemen heen en straalt onbelemmerd op ons neer. Geen wolkje meer aan de lucht. Slechts een enkele vliegtuigstreep, maar die doet geen kwaad voor zover ik weet. Bij de manege van Heerjansdam en bij de tennisclub, Heer Jan, gluur ik nog even naar binnen, maar een teken van leven is er niet, dus moeten we ons teleurstellen en ons koesteren aan het vooruitzicht van een koele dronk thuis. We klauteren over het hek dat naar het Waalbos leidt, een bos in naam, maar dat eigenlijk nog als zodanig moet groeien. Wel zijn er volop wilde planten met de meest uiteenlopende bloemsoorten te bewonderen. In alle kleuren van de regenboog worden ze ons getoond. Het tweede hek staat uitnodigend open en nadat we er doorheen zijn gewandeld, komen enkele halfwas lammeren ons nieuwsgierig tegemoet. Rondkijkend zijn het er tientallen die aan het grazen zijn en zo het gras kort houden. Aan het eind van het bospad gaan we weer via een opstapje over het hek naar het asfalt van de Waalweg en kunnen we ons oriënteren op het waterverkeer en hetgeen op de zonneweide ligt bruin te bakken. Beiden hebben mijn aandacht. Het eerste min of meer beroepshalve om te zien wat er niet goed gaat en het tweede belangstellend. Goed gevormd en schaars gekleed. De UV-straling schijnt hen niet te deren. Wel vraag ik mij af wat er van deze slanke dennen gaat worden en hoe zij er over een aantal jaren uit zullen zien. Heine schijnt zich er niet voor te interesseren, want hij begint een betoog over het opruimen van je eigen troep. Daarbij doelt hij op het zwerfvuil dat her en der verspreidt ligt. Vooral lege plastic flesjes en chipszakjes zijn nadrukkelijk aanwezig. En dat er daar mijns inziens vuilnisbakken voldoende aanwezig zijn. Bij elk begin is ook een einde en dat ligt vandaag in de buurt van de Rijksstraatweg in Rijsoord. En dan speciaal de bus die ons naar Zwijndrecht moet brengen. Nou, de bus gaat net voor onze neus weg, dus moeten we vanwege de zaterdagdienstregeling een uur wachten. Natuurlijk moeten we nog even naar het voetbalstadion van Rijsoord op een kleine 500 meter en weer terug naar de bushalte, maar dat is een fluitje van een cent en nog geen tien minuten gaans. Ik stel voor om dan maar door te lopen naar de begraafplaats en daar de bus te pakken. Dan hoeven we niet zolang te wachten, maar Heine geeft de brui eraan en gooit de kont tegen de krib. Hij heeft het wel gehad en verlangt naar een douche en de barbecue. Quirinus. |