Een heel jaar wordt ernaar uitgekeken en ben ik ermee bezig geweest. En eindelijk is het dan zo ver, mijn wandeltocht voor de SOP. Voor de 6e keer alweer. Vol spanning wordt de dag tegemoet gezien. Hoeveel zullen er met deze slecht weersverwachting komen? En is alle inspanning niet voor niets geweest? En wat kan ik nog doen nu ik mijn rug heb gebroken? Allemaal vragen waar ik geen antwoord op weet. Ik moet erop vertrouwen dat ik mijn huiswerk goed heb gemaakt en dat er geen onverwachte dingen gebeuren. Al vroeg ben ik aanwezig bij Xiejezo, de vertrouwde startplaats in de Grote Beerstraat. Henk en Bert zijn er al en hebben alles gereed staan voor de ontvangst van de gasten. Volgens buienradar, die haast elke vijf minuten bekeken wordt, komt er een droge periode aan en zullen wij het met wat geluk droog houden. Langzaam druppelen de eerste deelnemers binnen en worden de klaargezette stoelen bezet. Ondanks de regen buiten overheerst de gezelligheid binnen. De brede lach van Arie schalt door de zaal en ook Bram laat zich horen. Mijn vrienden uit vroeger wandeljaren zijn aanwezig. Ook Ingrid en Nicole, dus mijn dag kan niet meer stuk. Ik heb er het volste vertrouwen in dat het vandaag goed zal komen. Martha en Summer worden opgehouden door een file, maar zullen op tijd zijn. Tegen tien uur gaan de 60 deelnemers naar buiten. Ik probeer nog om een toespraakje te houden, maar het lukt mij niet om een woord uit te brengen. Overmand door emoties over het terugzien van mijn wandelvrienden en door de pijn in mijn lijf ben ik er niet toe in staat. Verder dan 'een prettige dag' kom ik niet. Achter Henk en Ben loopt de stoet in de richting van de begraafplaats om dan uit het zicht te verdwijnen. De regen is inmiddels opgehouden en ik loop met Wim mee naar zijn auto. Wim is vandaag mijn privé chauffeur. Hij zal mij deze dag vergezellen en tevens als bezemwagen dienstdoen. Allereerst rijden we naar Niek de Koning, die de bananen ter beschikking heeft gesteld. Een versnapering die later op de dag uitgedeeld zal worden. Daarna gaan we naar de eerste wagenrust op de Lindenweg. Conny en Ma zijn al druk in de weer om alles in gereedheid te brengen op het erf van Marjan en Renée. Marjan is de dochter van onze bananenleverancier. De wandelaars hebben er straks bijna 6,5 km opzitten als zij uit het Munnikenpark hier komen rusten. Een lunch mogen we het niet noemen, maar pure verwennerij. Zeven soorten cake staan te wachten. En ook voor drinken is gezorgd. Conny had de vrije hand en heeft daar goed gebruik van gemaakt. Op mijn vraag hoe de route tot nog toe is bevallen, wordt door allen enthousiast gereageerd. Vooral de klim over de Kijfhoek, vijftien sporen breed één der grootste rangeerterreinen van Europa, werd gewaardeerd. En voor het parkoers door het Munnikenpark kreeg ik menige duim omhoog. En de schone hemel wordt geprezen. Na een kleine twintig minuten klinkt Henks fluitje en zet de stoet zich weer in beweging. Richting de dorpskern van Heerjansdam. Tijdens de wandeling wordt volop genoten van de pracht die dit, enkele jaren geleden door Zwijndrecht geannexeerde dorp, te bieden heeft. Tal van bouwstijlen uit een reeks van jaren komen aan de orde. Jammer dat ik er vandaag niet bij kan zijn. Ik had er graag nog meer over verteld tijdens het lopen. En terwijl, met Henk en Bert voorop, de wandeling wordt voortgezet door de aan de natuur teruggeven Zuidpolder, rijden Wim en ik naar de rustplaats, de Kleine Duiker, in Barendrecht. Summer hebben we bij Oma achtergelaten met haar zere knie, een restant van de Dam tot Damloop van de zondag ervoor. En nog steeds is er geen spoor van regen te bekennen. Bij aankomst bij de recreatieboerderij, kwamen we tot de ontdekking dat we niet verwacht werden. De afspraak was toch duidelijk gemaakt. Jammer, dat nu iets te lang op het bestelde gewacht moest worden. Ook het aantal zitplaatsen was beperkt. Er werd gewerkt tot en met om het enigszins goed te maken en we kregen de belofte dat het een volgende keer, mochten we er nog eens terugkeren, beter geregeld zou zijn. Niettemin, er werd gezellig gekeuveld en de wandelaars wisten zich aan te passen. Een foutje moet kunnen, nietwaar. Ook Henk wist zich aan te passen en gaf de wandelaars iets meer tijd alvorens hen op de terugweg te begeleiden. De wandelgroep stond een mooi parkoers te wachten. Na de Zuidpolder en de Ziedewijdsekade ging het over het bekende fietspad zuidwaarts om ergens halverwege de Hooge Nesse, een voormalige huisvuilstortplaats, te betreden. Deze Hooge Nesse krijgt steeds meer allure met een pad van bijna 1,5 km door de wildernis van bos en struikgewas. Allerlei soorten bosvruchten komen we tegen. Het pad slingert zich van links naar rechts met verschillende bochten van noord naar zuid tot een uitgang op de Lindtsedijk. Hiervandaan moeten de wandelaars nog bijna 7 km gaan, alvorens het voor hen gedaan is. Maar eerst worden zij voor de tweede keer vandaag in de watten gelegd door Conny. Allereerst zijn er de bananen van Niek en dan nog de restanten cake van vanochtend. En allemaal nog wat drinken om de kruimels weg te spoelen. En nog altijd mooi droog weer. Echt een dag om nooit te vergeten. Conny rent heen en weer en ook Ma is vol zorg om het een ieder naar de zin te maken. Het spookbeeld dat het fout zou kunnen gaan, ben ik kwijt. Allemaal lachende gezichten halen het laatste restje twijfel bij mij weg. Als Henk zijn fluitje heeft laten klinken en de groep de HSL onder zich door heeft laten gaan, steken we nog een handje uit bij het opruimen en dan gaan we zoetjesaan op Xiejezo aan om daar de wandelaars bij binnenkomst op te vangen. De wandelgroep krijgt nog een mooi stuk te verwerken. Zij gaan langs de Devel, waar de herfstkleuren beginnen te overheersen. Ook in het Arboretum, nu op z'n mooist en geheel door vrijwilligers onderhouden, zijn de perken een lust voor het oog. Zwijndrecht heeft de ambitie om de groenste stad van Nederland te zijn en dat laat ik op deze tocht duidelijk zien. Het Molenvlietpark en het Develpark worden nog aangedaan, maar dan zijn we er ook bijna. Een kleine omleiding vanwege de asfaltering van de Jeroen Boschlaan houdt ons nog op. Maar tegen de tijd dat de klok vier uur wijst, zien we de wandelaars langzaamaan binnendruppelen. Vol lof zijn ze over deze dag vanwege de mooie route, het mooie weer en de grandioze verzorging door Conny. Deze tocht, mijn zesde voor SOP, is ondanks de matige opkomst, een groot succes geweest. Het is mij teveel om alle loftuitingen hier te herhalen, want ik ben inmiddels versleten. Met mijn zieke lijf de hele dag op pad is net iets teveel van het goede. Dat zal ik nog moeten bezuren, maar het is het alleszins waard geweest. Al met al ben ik er 500 km voor onderweg geweest om deze wandeling aan te kunnen bieden. Quirinus. |