. Wie ´A´ zegt, moet ook ´B´ zeggen. Daar ontkom je niet aan. Heine begint al vroeg in de nieuwe week met :”Wat gaan we zaterdag doen, Pa.” Ik moet hem het antwoord schuldig blijven, want op wandelgebied is er weinig aanbod. Maar hij blijft aandringen, dus dan maar weer een stukje in de buurt en wat leent zich er beter voor dan mijn eigen SOP-route? Verleden week zijn we tot in Rijsoord gekomen, dus stel ik voor om vandaag daar te starten en terug naar Zwijndrecht te lopen via de door mij samengestelde route voor 26 september. De bus van 08.03 vanaf de Burgemeester Jansenlaan is voor Heine geen bezwaar, vlakbij zijn woonvoorziening, aldus wordt besloten. De weersverwachting is niet erg aanlokkelijk. Ja zou er haast voor thuisblijven. Onweersbuien met hagel en een regenkans van 70 %. Maar dat is morgen. Niet jammeren, eer je geslagen wordt. Keurig op tijd komt Heine in volledig trainingspak met paraplu in de aanslag op het afgesproken punt. Hoe ik ook op hem inpraat, hij vertikt het om zijn jasje uit te doen. Ik wijs hem de mensen op de fiets en lopend, die in hemdsmouwen en minder langskomen, maar hij houdt stug vol dat hij niet gek is en zich niet laat verrassen door regen. En terwijl we in de bus zitten en onderweg zijn naar Rijsoord, kijkt hij mij glunderend aan en wijst mij de druppels op de ramen. Bij het uitstappen wenst de buschauffeur ons een beetje sarcastisch een mooie dag. Het regent niet hard, maar hard genoeg om er goed nat van te worden. Een paraplu is niet overbodig. De vissers langs de Waal zitten gestoken in volledige regenkleding te wachten op 'beet' en doen er het zwijgen toe. Op mijn 'goedemorgen' krijg ik een gefluisterd 'sssssst' terug, alsof de vissen onder water het zouden kunnen horen. Wij lopen het Schalksedijkje, waar alles nog in rust is, uit. Gaan verder en merken op het viaduct dat de regen is opgehouden. De dreiging uit de lucht is verdwenen en een schuchter zonnetje komt te voorschijn. De paraplu's worden opgeborgen en het is heerlijk om in T-shirt op pad te zijn. Heine gaat nog niet overstag en blijft volhouden dat het straks weer gaat regenen, want het is op de televisie gezegd. We lopen de Sandelingen Ambacht binnen en een man, gekleed in boezeroen, waarin ik de boer herken, komt naar buiten. Wij houden even in tot hij bij ons is en gelijk oplopend volgen we het lichte spoor naar de weilanden. Nadat ik hem gerustgesteld heb, zodat hij geen zwervers in ons ziet, vertelt hij dat hij zijn koeien naar een andere weide gaat brengen. Vanmiddag komt er een filmploeg langs om dit gebied te filmen en hij als sterspeler mag fungeren. Dat het gebied de moeite waard is om gefilmd te worden, beaam ik, maar geeft de belangstelling ook garanties voor het voortbestaan. Worden hier eerstdaags ook huizen gebouwd, zoals overal elders om ons heen is gebeurd? Genietend van de omgeving en het mooie weer dat ons treft, brengt mij in een opperbeste stemming en een vrouw die tracht haar hond met schreeuwen en trekken aan de halsband tot gehoorzaamheid te dwingen moet het ontgelden met de vraag: “Was U altijd zo gehoorzaam? Zij blijft mij het antwoord schuldig, maar schreeuwen doet zij niet meer. Intussen schieten we lekker op en af en toe dwing ik mijzelf om te drinken en voldoende rust te nemen. Heine is eigenwijs en gaat op eigen houtje verder om bij de afslag naar het Perenlaantje rechtdoor te gaan. Hier moet ik hem tot orde roepen. De rest van de tijd blijft hij bij mij. De peren zijn sinds de laatste keer aardig gegroeid en er zijn er genoeg blijven hangen na de stormwind van enkele dagen geleden. Het begint wel steeds warmer te worden nu de zon zijn kracht uitstraalt en dat brengt Heine ertoe om zich van zijn jasje te ontdoen en in shirt verder te gaan. Fietsers en ook hardlopers komen ons tegemoet en bij het passeren klinkt een vrolijk 'goedemorgen' op. Deze zomer brengt het goede in de mens naar boven. Zo ook bij de genieters op de bankjes langs het water, gewillig schuiven zij in om plaats te maken voor ons. Vanaf de langsvarende schepen klinken groeten naar ons aan de wal. Wat een weldaad om dit zo mee te mogen maken. Na dit watergebeuren volgen de oudheid en historie van het vroegere Zwijndrecht. Statige huizen van de notabelen en de eenvoudige woonhuizen van de minder bedeelden van destijds bijeen gebracht langs de oudste weg uit de tijd van het vervoer per paard en sjees. Wie goed kijkt, ziet het zo voor zich. Heine niet. Hij heeft alleen oog voor zijn klokje en de afstand die hij gelopen heeft. Toch is hij tevreden als wij om half twaalf bij Xiejezo afklokken na een 12 km lange wandeling. Quirinus. |