Op zaterdagmorgen, het weer lijkt goed, ga ik, vergezeld van Heine, erop uit om het buitengebied van Zwijndrecht te verkennen en te kijken of er een leuke SOP-tocht van te maken is. Het is nog wel niet zo ver, maar de tijd gaat snel en klaar is klaar. Je weet maar nooit wat je nog te wachten staat. Om tien over negen vertrekken we van Xiejezo in de Grote Beerstraat, onze beoogde startplaats, en gaan via een aantrekkelijke route naar het altijd mooie Molenvlietpark waar de bomen in herfsttooi staan. Het is voor de zaterdag nog betrekkelijk vroeg en veel volk timmert er nog niet aan de weg. De paar die we tegenkomen, kijken ons wel een ietwat verbaasd aan daar ik mijn wandeloutfit met oranje pet aan heb. Heine loopt erbij alsof we een pooltocht gaan maken. Zijn capuchon over zijn oren getrokken en zijn handen tot ver over de polsen verborgen in zijn zakken. De vorige keer hebben we een route door het Develbos gekozen en dat traject was ons eigenlijk best bevallen, maar toch ben ik benieuwd hoe het andere pad dat links langs het meer loopt eruit ziet. Vooral ook omdat het de laatste tijd flink geregend heeft en ik de deelnemers geen natte voeten toewens. Ik loop voorop en Heine volgt in mijn kielzog. Hoewel ook hier de herfsttinten de overhand hebben, is het bos nog lang niet ontgroend om het zo maar eens te noemen. Vooral het gras langs de paden en op de kleine weiden is nog puur groen. En wat ook meevalt is dat het pad grotendeels lichtelijk verhard is met fijn grind. Mooi meegenomen, toch? Voor de rest is het parkoers hetzelfde als vorige keer, dus via het monumentale Kijfhoekkerkje en de Develoever naar daar waar de manege op de Kijkfhoek is. Maar deze keer kies ik ervoor om bij het fietspad rechtsaf te slaan en in de richting van het voetbalstadion van Heerjansdam te gaan, waar we een aantal jaren geleden een 'grote rust' hebben gehad. Want Heine heeft vanmiddag nog andere verplichtingen en wil bijtijds weer thuis zijn. Dus op de Molenweg aangekomen na een kleine 10 km gelopen te hebben, zoek ik naar de bushalte richting Zwijndrecht en neem plaats in het bushokje. Heine kijkt mij niet bijzonder verbaasd aan, want hij is van zijn vader wel gekkere dingen gewend. We hoeven niet lang te wachten tot het buurtbusje arriveert en ons naar Zwijndrecht terugbrengt. Gedurende de rit van ongeveer twintig minuten heb ik nog een geanimeerd gesprek met een buschauffeur die als passagier meerijdt. In Zwijndrecht aangekomen, lopen we nog een halve kilometer of daaromtrent om de auto op te halen. Nog geen tien minuten later staan we bij moeder de vrouw op de stoep om binnen gelaten te worden. In het gesprek dat volgt, leg ik uit hoe we gelopen zijn en wat we onderweg beleefd hebben. Samengevat lijkt het een goed begin voor een volgende route, maar het staat nog geenszins vast dat het dit wordt. Er zijn nog zoveel meer mogelijkheden in 'Mooi Zwijndrecht' , dus het is afwachten wat de klok slaat. Wij hebben in ieder geval een leuke ochtend beleefd en het weer leek wel zomers. Quirinus. |