Er kan niet vroeg genoeg aan begonnen worden. Met die gedachte ga ik op de vroege zaterdagmorgen de deur uit. Een vast omlijnd plan heb ik nog niet. Ik zie wel waar het schip strandt. Heine is bereid om mij te vergezellen en staat reeds om acht uur te popelen om op pad te gaan. Ik ben al door omstandigheden enkele jaren niet in het Zwijndrechtse buitengebied geweest en het lijkt mij leuk om daar eens mijn licht op te steken. Heine vindt alles goed en hobbelt wel mee. Vooral het Develbos lijkt mij wel wat. Om daar te komen, moeten we eerst een aanlooproute ernaar toe moeten vinden. Het Molenvlietpark is daar het meest geschikt voor. Het weer is nazomers, fris in de ochtend en zonnig gedurende de dag. Terwijl Heine zich ingepakt heeft en op winterse temperaturen is voorbereid, ga ik er in een enkel trainingspak op uit. Als ik eenmaal door de zure appel heen gebeten heb, heb ik de last van al die kleren niet te dragen. Het Molenvlietpark ligt er nog rustig bij. Zelfs hondenuitlaters laten zich nog niet zien. Ook niet als we in het Develbos beland zijn. Ik heb geen idee waar het pad ons zal brengen. Op gevoel volg ik de rechteraftakking en ben verbaasd als we na een poos de Kijfhoek voor ons zien. Na oversteken hadden we het bospad kunnen vervolgen, maar dat moet een volgende keer dan maar. We volgen de Kijfhoek naar links en daar Heine nieuwsgierig is naar wat er in de kassen verderop geteeld wordt, begin ik een praatje met de daar aanwezige persoon die er werkzaam is. Ook op zaterdag wordt er in deze bedrijfstak gewoon doorgewerkt. Hij vertelt ons dat er momenteel een groente met een oosterse naam, namelijk Paksoi, wordt geteeld. Heine wil weten hoe warm het in de kas is en ik ben nieuwsgierig naar de opbrengst en de beloning voor het werk. Zo zijn we een hele poos bezig eer we verder gaan op onze route. Ook bij het Kijfhoekkerkje, een cultureel erfgoed en van grote onschatbare waarde, staan we een tijdje stil. Jammer dat er verder geen mens te bekennen is, dus moeten we zonder verdere informatie onze route voortzetten. Ik kies ervoor om af te dalen naar de Develoever en het smalle pad erlangs te volgen. Op het einde van het pad slaan we rechtsaf en dat hadden we niet moeten doen, want nu komen we op het punt uit waar we eerder deze ochtend langs zijn gekomen. Dus rechtsomkeert en in de richting van Heerjansdam via de bekende Develweg. De politie vertrouwt het zeker niet, want tot tweemaal toe komen ze langzaam langs ons rijden, Intussen heb ik wel in de gaten dat de route langer gaat worden dan ik aanvankelijk van plan was en daar waar een fietspad in de richting van de plaatselijke voetbalclub leidt, moet ik beslissen wat te doen, het pad inslaan of rechtdoor lopen naar de Develsluis. Ik kies voor het laatste. Na de Develsluis komt dan onvermijdelijk de Lindtsedijk, een heel aantrekkelijk stuk om te lopen. Vooral onderlangs, wat wij dan ook doen. Heine zegt dat hij nog niet eerder hier is geweest, hetgeen ik betwijfel, want een aantal jaren geleden zijn we hier tijdens de Avondvierdaagse ook langs gekomen. Na de Lindtsedijk, gaan we net voor de afsluiting vanwege de HSL, naar boven en gaan even verderop naar rechts waar de ingang van de Hoge Nesse zich bevindt. Eigenlijk heb ik mijn kruit al verschoten en ben ik aan rusten toe, maar om wille van Heine en mijn nieuwsgierigheid naar de veranderingen op deze voormalige vuilstortplaats die kortelings plaats hebben gevonden, ga ook ik door met de ene voet voor de andere te zetten. Na een wijle zien we een geheel vernieuwde uitgang die ons via een weiland op het Borgmanpad brengt. Nu is het nog slechts een wipje om naar de ARA te gaan en daar tot rust te komen. Volgens de GPS zijn we ruim 13 km onderweg. Heine trakteert op een glas thee en neemt zelf ook wat. Op het ruime terras in de zon gezeten overdenk ik de tot nu toe gelopen route. Heine is wild enthousiast, maar ik zie nog enkele haken en ogen. En na een klein half uur stappen we op om via het bekende parkoers langs de Oude Maas op huis aan te gaan. Enkele containerschepen werpen bij Heine weer de nodige vragen op. Niet op alle weet ik het antwoord direct te geven, maar dat hindert hem niet. Langzaam komen we steeds dichter bij ons einddoel voor vandaag. Wel loop ik nog even bij de garage binnen waar ik jaarlijks de grote beurt laat uitvoeren en dan gaat het linea recta via het fietspad en enkele straatjes op huis aan waar we klokslag half twee binnenstappen. Hiermee is de eerste verkenningstocht van de 4e Mooi Zwijndrecht ten einde en het smaakt naar meer. Quirinus. |