Door de vrijwilligers van DES kregen we een keurig plekje voor de auto aangewezen en na inschrijving vertrokken we om tien vóór negen voor de 15 km Paastocht uit het drukke inschrijvingsbureau. Heine kreeg de opdracht om de route aan te geven en Theo en ik zouden hem volgen. Zo had ik mijn handen vrij om foto's te maken. Al gauw hadden we door dat Heine in plaats van het parkoers enkele dames volgde, zodat we ongewild de stadswandeling volgden. De drie dames, waar we aanvankelijk achteraan liepen, kregen onderling ruzie over wiens schuld het was en keerden uiteindelijk terug op hun schreden. Wij daarentegen besloten om op de ingeslagen weg voort te gaan en zo nodig nog een aanvulling erna te gaan maken. We hadden wel door dat dit een echte bezienswaardigheid aan het worden was. We liepen door steegjes en langs oude bouwwerken. De verbeelding deed de rest. Vooral de namen van stegen en hofjes spraken tot de verbeelding. Jongensboeken kwamen tot leven. Onze snelheid deed er niet meer toe. We namen de tijd om de bijzonderheden in ons op te nemen. We begrepen dat Gouda veel van haar geschiedenis bewaarde voor de nageslachten. Alles hier was historie. Vooral toen we na een kilometer of vier een groot 'open lucht museum' waren binnengegaan. Prachtige oude schepen uit de Goudse glorietijd lagen hier aan de kade te pronken. Glad gelakt en getuigd als in de oude tijd. Het kwijl liep uit mijn mond bij het zien van deze schoonheden. In een oud schipperskwartier, omgebouwd tot café, kwamen we tot rust en lieten we het aanschouwde op ons inwerken. Alleen aan Heine was het niet besteed, hij vond het maar niks dat hij de verkeerde routebeschrijving bij zich had. Volgens zijn zeggen klopte er niets van. De kroegbaas, in zijn manier van doen, paste hij precies bij de omgeving, voorzag ons van een lekker bakje thee en liet ons vrij rondkijken. Na een half uurtje werd het volgens Theo weer eens tijd om verder te gaan, wilden we hier niet vergrijzen en vergaan tot relikwieën. Heine en ik volgden zijn voorbeeld en gingen buiten gekomen verder op de route die zeer goed bepijld was. Toch kon het gebeuren dat we in de drukte van de markt met de mensenstroom meeliepen en verkeerd uitkwamen, zodat we terug moesten gaan om weer op het goede spoor te komen. En al zoekende naar een pijl liep ik tegen een dame aan die zelf ook niet oplette. Met een gil bracht zij mij terug in de werkelijkheid. Zelfs duizend excuses konden haar er niet van overtuigen dat het werkelijk per ongeluk was. Met een boze blik wendde zij zich af en verdween in de menigte. Nadat we weer op koers waren gekomen, gebeurde het ons nog een keer. Bij het verlaten van de kerktuin met het beeld van Erasmus gingen we per abuis rechtsaf, terwijl linksaf had gemoeten. Dus ook hier moesten we terug om niet verder af te dwalen. En nog steeds werden we in vervoering gebracht met beelden uit de geschiedenis. Zelfs Heine was zo ver dat hij zijn routebeschrijving in zijn zak had gestopt en zich had overgegeven aan het schoons van dit parkoers. De rest van de route keken we goed uit opdat het niet nog eens zou gebeuren om af te dwalen en liepen in één keer door tot aan het einde, het start- en finishbureau aan de Calslaan, waar we drie uur na de start aankwamen. Volgens mijn GPS waren we ruim 12 km onderweg geweest. Niet de afstand of de tijd, maar het geslenter en gedraai, hadden ons zo vermoeid, dat we meteen maar een punt achter onze wandelambities voor vandaag hebben gezet. Quirinus |