Vandaag doe ik verslag van de ontwikkelingen en belevenissen tijdens het zoeken naar een aantrekkelijke wandelroute voor mijn 3e Mooi Zwijndrecht voor de SOP. Ik heb het parkoers nog niet rond, maar het begint op te schieten. Eigenlijk zou het weer iets vriendelijker moeten zijn. Verleden week had ik te maken met veel nattigheid en gisteren was het vreselijk koud. Lopen ging dan nog wel, maar van notities maken kwam niets terecht. Ik denk dat ik nu zo'n dikke 20 km aan elkaar heb gebreid. Een route lopen is heel iets anders dan een route maken, maar dat wist ik al, want het is niet de eerste keer dat ik voor zo'n klus sta. Laat ik beginnen met verleden week, toen ik vanuit de startplaats vertrok in tegengestelde richting als de bedoeling is. Het hoesten mag dan voorbij zijn, maar de conditie heb ik nog niet terug. De ouderdom laat zich ook hier gelden. Goed, ik loop zoetjesaan naar Xiejezo, hetwelk ook voor deze tocht mooi centraal en gemakkelijk bereikbaar bevonden is en ga vervolgens in een noordelijke koers in de richting van onze buurgemeente, Hendrik Ido Ambacht. Een mond vol voor een plaats niet groter dan Zwijndrecht. Via enkele mooie wandelpaadjes die zeker in goede aarde zullen vallen, steek ik de Langeweg over en halverwege deze weg ga ik de gemeentegrens over. Het heeft de schijn dat ik dit al eens eerder geschreven heb en eigenlijk is dat ook zo, want het is de tweede keer dat ik hier ga. Een route opbouwen doe je niet in één keer. Steeds een stukje en altijd op zoek naar verbetering. En kritisch zijn, ook op jezelf. Doch laat ik verder gaan met het verhaal. Zonder ook maar een mens tegen te komen, onze buren lijken nog te slapen, sta ik weer voor het klaphek in het al eerder beschreven park. De lust om verder te gaan ontbreekt mij, dus maak ik rechtsomkeert en loop dezelfde weg terug. Dit maal, gisteren dus, ga ik met de auto naar een plek in de buurt van het park en stap vervolgens, goed ingepakt op het park af. Aan de overkant van de straat lopen enkele dames met oranje hesjes, waarvan ik vermoed dat zij daar aan het werk zijn, maar dichterbij gekomen, zie ik dat de hesjes bedrukt zijn met de tekst 'wandelfit.nl', dus ook loopsters. Ik vraag wat ik te vragen heb en word te woord gestaan door de leidster. Ongevraagd geeft zij mij nog meer informatie. Teveel om allemaal te onthouden, dus zij noteert mijn telefoonnummer en belooft mij te berichten over het één en ander. Op haar advies zet ik de auto op een plek dichter bij het park, zodat het haast tien uur is eer ik aan mijn voorgenomen wandeling begin. Hoewel het park op de kaart groot lijkt, valt het al lopend een beetje tegen. Niet in schoonheid, maar in afstand, De vogels hebben het moeilijk op de bevroren plas en zelfs de honden ontbreekt het aan zin om te rennen. Stijf tegen hun baasjes aangedrukt gaan ze voorbij. Vlugger dan ik gedacht had, sta ik oog in oog met Cascade, een theater met faam in de wijde omtrek. Nu blijkt hoe moeilijk het is om een kaart goed te lezen, want natuurlijk loop ik rechtdoor, terwijl ik naar links had moeten gaan. Je begrijpt het al, ik doe maar wat om bij mijn einddoel voor vandaag te komen. Toch zie ik vele mooie monumenten om in gedachten te houden voor als ik de definitieve route uitkies. Uiteindelijk beland ik tijdens een regenbuitje de veersteiger, die verder weg blijkt te zijn dan de kaart aangeeft. Nuttig om te weten. Verder weet ik nog niet wat te doen vanuit Papendrecht. Wordt het overvaren of wordt het de derde grote brug? Zo ver is het nog niet. Eerst nog wat meer verkenningen uitvoeren. Een groot deel van het parkoers heeft zich in mijn hoofd al gevormd, maar het komt ook in de wandelsport op details aan. Veel is op internet te vinden, maar lang niet alles. Met het hoofd diep tussen mijn schouders, want de wind is guur en de regen vies koud, loop ik terug van waar ik gekomen ben er wel voor zorgend dat ik nu de juiste route ga, zoals het bedoeld is. Door wat te vragen hier en daar aan deze en gene kom ik veel te weten en al deze informatie sla ik op in mijn geheugen. Het belooft iets moois te worden, dat is wel zeker. Dus kom op 28 september gerust naar Zwijndrecht voor een onvergetelijk dagje. Zonder problemen ben ik rond het middaguur terug bij mijn vervoermiddel en met de kachel op de hoogste stand rijd ik op huis aan. De route was niet erg lang, maar heeft mij veel opgeleverd. Tot de volgende keer. Quirinus. |